Podejście zdrowia publicznego do zapobiegania problemom zdrowotnym, niezależnie od tego w jakiej populacji występują, opiera się na czterech krokach:
- Określenie problemu (co jest problemem i dla kogo) oraz jego kwantyfikacja (jaki jest zakres występowania problemu) – na podstawie danych z systematycznego nadzoru,
- Określenie przyczyn problemu (czynniki szkodliwe) oraz czynników ochronnych (pomocne w przezwyciężeniu problemu) – na podstawie przeprowadzonych badań oraz piśmiennictwa naukowego,
- Przetestowanie interwencji w małej skali, czyli zaplanowanie jej, wdrożenie oraz dokonanie ewaluacji – na podstawie schematów planowania, teorii behawioralnych, piśmiennictwa naukowego, metod i technik zarządzania oraz zaplanowanych i przeprowadzonych badań ewaluacyjnych,
- Rozszerzenie skutecznych i obiecujących działań na szerszą skalę oraz ocenienie ich wpływu (skuteczności) oraz efektywności kosztowej.
Podejście zdrowia publicznego do rozwiązywania problemów zdrowotnych
Pierwotnie podejście czterech kroków opracowano dla potrzeb profilaktyki chorób. Obecnie podejście to jest stosowane do zapobiegania różnym problemom zdrowotnym, takim jak np. przemoc czy urazy.
Ponadto podejście zdrowia publicznego do rozwiązywania problemów co do zasady polega na:
- Zapewnieniu jak największej korzyści dla jak największej liczby osób,
- Zaangażowaniu wielu agencji, sektorów społecznych oraz wolontariuszy i współpracy między nimi (wielodyscyplinarność i wielosektorowość),
- Działaniu podejmowanym w porę, w odpowiednim czasie, i zarazem długoterminowym (trwałość),
- Działaniu odważnym i elastycznym,
- Działaniu transparentnym,
- Działaniu kompetentnym.
Autorka: Dr hab. n. med. Dorota Cianciara