W Polsce ochroną zdrowia nazywa się wszelką działalność, której celem jest zapobieganie chorobom oraz ich leczenie, utrzymanie rozwoju psychicznego, fizycznego i społecznego człowieka, przedłużanie życia, zapewnienie zdrowego rozwoju następnym pokoleniom.
Nadrzędnym celem promocji zdrowia jest umożliwienie ludziom władztwa (sprawowania kontroli) nad różnymi uwarunkowaniami zdrowia, w tym nad warunkami środowiska przyrodniczego i antropogenicznego oraz warunkami społecznymi i ekonomicznymi.
Profilaktyka chorób to działania ukierunkowane na zapobieganie wystąpieniu choroby, na minimalizowanie wpływu choroby i niepełnosprawności albo – jeśli nie jest to możliwe – opóźnienie jej postępu.
Najbardziej popularne podejście do profilaktyki chorób wywodzi się z lat 50. XX w. i polega na wyróżnieniu profilaktyki pierwotnej, wtórnej i trzeciorzędowej zgodnie z historią naturalną choroby.
Wyróżnia się profilaktykę prowadzoną w odniesieniu do pojedynczych osób z wysokim ryzkiem wystąpienia danej choroby oraz profilaktykę populacyjną, która jest skierowana do całej populacji niezależnie od indywidualnego ryzyka.