Mówiąc najprościej zdrowie publiczne oparte na dowodach polega na tym, aby w procesie planowania i realizacji programu zdrowotnego, którego celem jest poprawa zdrowia populacji, zastosować interwencje, co do których istnieją dowody, że są skuteczne pod względem efektów zdrowotnych (i są także efektywne kosztowo) oraz połączyć to z preferencjami danej społeczności bądź  populacji.

Do atrybutów zdrowia publicznego opartego na dowodach należą:

• Podejmowanie decyzji na podstawie najlepszych dostępnych dowodów naukowych (z badań ilościowych i jakościowych),
• Wykorzystanie danych i informacji w sposób systematyczny,
• Użycie schematów planowania programów, zwłaszcza takich, które mają podłoże w naukach behawioralnych,
• Włączenie społeczności w analizę sytuacji i podejmowanie decyzji,
• Prowadzenie solidnej, rzetelnej ewaluacji,
• Rozpowszechnienie informacji wśród interesariuszy i decydentów,
• Połączenie umiejętności badawczych (naukowych), efektywnej komunikacji, zdrowego rozsądku i przenikliwości politycznej w podejmowaniu decyzji.

Proces łączenia istniejących dowodów naukowych i preferencji społeczności wpisuje się w cykl życia programu i w różnym zakresie znajduje zastosowanie w następujących fazach programu:

• Ocena sytuacji i potrzeb,
• Kwantyfikacja problemu,
• Zwięzłe sformułowanie problemu,
• Wyszukanie w piśmiennictwie informacji o tym, co już wiadomo,
• Wybór priorytetów i opcji programowych,
• Opracowanie planu działania i wdrożenie,
• Ewaluacja programu lub polityki.

Autorka: Dr hab. n. med. Dorota Cianciara